Dedicata a Poldo

Adès vurumä cüntav la storia d’un cän brav al can dla scöla, di fiö e däl païs co tüt l’era verament amïs. Al viveva in tlä piasätä al drumeva in tlä sö casätä cl’era la cucia in täl curtìl däl dutur e äg devan dä mangià tut iur. Pö ghera Scarion ch’äl gheva una vera pasion par Poldu, so prim amïs e änca ad tüt al païs. Tüt i dì al l’ändeva a salütà e co lü äs farmeva a parlà äl lä trateva me un cristïan perché Poldu l’erä brav me äl pän. Äd dumincä o tüt i dì säl vedeva un quäi d’un ä gnì fena in cesä äl lä cumpagneva e tüta la mäsa al sintevä. Quänd äs festegevä la batalia e tüt iändevän ä lä Bel’Italia äs mäteva äncä lü drerä la gent äncä se dlä batalia a ghintäräseva gnent E Poldu äl girevä, äl girevä e fenä ä Castegiu äl rivevä päsändä däl burg e dlà cuntrà ma pär sena äl turnevä sempär acà. A Castegiu l’ändeva da Vitorio al mäslè che pär levasäl d’in ti pè äd carän äg ni deva un tucät ma äl müs al glevä sempär nät. Custä ad Poldu l’è la vera storia e tüt äl glän in tlä memoria e quänd l’è riva la sö ültima ura rent a Copa l’ha truà la sö dimurä.

Marisa Idalgo